Gün gelir yazmak istersin.
Yine;
Duyguların ağır gelmiştir kalbine. (!)
Söz mü vermiştim kendime? Bak yine yazmaya başlamışım. Kalemim hareket istiyor. Mürekkep ise kendini dağıtmak. Kendimi ne kadar sıksam da başaramıyorum. Kalbim hep doluyken yazmıştım ama şimdi boş. Boş olduğunda da içime dolan yazma hissini durduramıyorum.
Kalbimi oturtmuşlar sanık sandalyesine
Gözleri yerde, kulakları hakimin sözlerinde
Elleri kelepçe olmuş önünde
Hakim bir karar kılmak zorunda
Elindeki kalemi ya bırakacak
Ya da kıracak o zavallı kalemi
Hakim bey cevap bekliyorum artık. O kalemi yaşatayım mı? Durdurayım mı?
Beni son bir aydır iyi bilenler yoruma
27.09.2017
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder